Spis treści:
Bomby CBU-105 i CBU-103
Niezbędne przyciski
Przygotowanie i konfiguracja bomb
Tryb PRE – PrePlanned
Tryb VIS – Visual

Bomby CBU-105 i CBU-103

Bomba kasetowa CBU-105 to ulepszona wersja bomby CBU-97. W siłach powietrznych USA zwana „ostateczną bronią przeciwczołgową” z uwagi na jej zdolność niszczenia celów. Poprzednia bomba CBU-97 była nie do końca skuteczna i niezbyt celna – zależna od warunków atmosferycznych i kunsztu pilota. Co więcej, wymagała zrzutów z niskich wysokości, co zwiększało możliwość zestrzelenia samolotu.

CBU-105 to ulepszona, „inteligentna” wersja tej broni, zwana WCMD (Wind Corrected Munitions Dispenser) – bo kanister odporny jest na wpływ siły wiatru, lub SFU (Sensor Fused Weapon) – broń kierowana sensorem. Do samej bomby – kanistra – dodano odbiornik GPS i ruchome płetwy, które pozwalają naprowadzić bombę na cel w dowolnych warunkach atmosferycznych i z dużej, bezpiecznej wysokości, np. na punkt nawigacyjny lub punkt wyznaczony zasobnikiem TGP.

Zrzucenie kanistra CBU-105 nie różni się niczym od bomb typu JDAM. Bomba kieruje się na cel według wskazań GPS, ale po osiągnięciu ustalonej wysokości wypuszcza z siebie 10 ładunków BLU-108, które na małych spadochronach zaczynają wolno opadać na rejon celu. Tuż nad ziemią spadchrony odczepiają się, a BLU-108 wystrzeliwuje 4 ładunki zwane Skeets. Każdy Skeet ma sensor na podczerwień do wykrywania celów oraz laserowy miernik zasięgu. Dzięki nim, po wykryciu celu Skeet wystrzeliwuje miedziany ładunek penetrujący pancerz, który uderza w czołgi od góry.

Jeśli Skeet nie wykryje żadnego celu, ulega autodestrukcji na wysokości 15 metrów nad ziemią. Jeśli to nie zadziała, po upływie krótkiego czasu zapalnik się dezaktywuje. Są to specjalne środki bezpieczeństwa, by uniknąć tworzenia przypadkowych pól minowych i miejsc nafaszerowanych niewybuchami, które często przynoszą sporo ofiar wśród ludności cywilnej w późniejszym okresie. 40 ładunków Skeet z jednej bomby może pokryć teren o obszarze 460×150 metrów. Pojedyncza bomba CBU-105 kosztuje około 700 tysięcy dolarów.

W DCS World F-16C Viper można załadować po jednej bombie (lub rack z parą bomb) na pylony 3 i 7. Bomby można zrzucić w dwóch trybach PRE (PrePlanned) i VIS (Visual).

CBU-103

Bomba CBU – 103 to, analogicznie, ulepszona wersja z naprowadzaniem GPS bomby kasetowej CBU-87. Nadaje się bardziej do niszczenia „miękkich”, nieopancerzonych celów.

Niezbędne przyciski

WPN Rel – zrzut bomby
TMS UP – wyznaczenie celu w trybie VIS / na TGP
RDR Cursor Switch – wyszukanie celu w trybie VIS / na TGP i HUDzienned) i VIS (Visual)

Przygotowanie i konfiguracja bomb

1.
Ustaw przełącznik uzbrojenia Master Arm na włączony i wciśnij przycisk trybu ataku celów naziemnych A-G.

2.
Upewnij się, że wybrana broń to CBU-105. Jej symbol na ekranie uzbrojenia to CB105 z liczbą oznaczającą ilość pozostałych bomb.

3.
Kliknij PWR OFF, by włączyć zasilanie i dostrajanie systemu GPS w bombach – oznaczenie zmieni się na PWR ON.

4.
Jeśli zacząłeś misję na ziemi od Cold Start, poczekaj na zakończenie procesu dostrajania – ALIGN. Oznaczenie A10 to brak dostrojenia. Licznik zacznie odliczać w dół, aż status zmieni się w RDY.

5.
Po kilku minutach status zmieni się na gotowy do pracy – RDY. W przypadku rozpoczęcia misji w powietrzu bomby będą od razu dostrojone.

6.
Parametry ataku zmieniane funkcją CNTL obecnie nie działają z wyjątkiem BA – Burst Altitude. Ustawia się tam wysokość, na której kanister rozpadnie się uwalaniając ładunki BLU-108.

7.
Po kliknięciu BA 1500FT, ustaw wysokość odłączenia ładunków (kilkaset stóp powinno wystarczyć) używając liczb i przycisku ENTR (Enter). RTN wraca do poprzedniego ekranu, a RCL kasuje wpisaną cyfrę.

8.
Ustawić można również ilość bomb zwalnianych w jednej salwie. Kliknięcie na symbol trójkąta ustawia ilość – jeden trójkąt oznacza jedną bombę, dwa trójkąty – dwie bomby. Klikając powtórnie wybieramy kierunek rozdzielenia bomb – wzdłuż lub obok siebie.

9.
Klikając na 1000FT możemy zmienić odległość w stopach pomiędzy uderzeniem bomb, używając liczb i przycisku ENTR (Enter). RTN wraca do poprzedniego ekranu, a RCL kasuje wpisaną cyfrę. Warto zmienić domyślny 1000 na mniejszą wartość, np. 100-200 stóp.

Tryb PRE – PrePlanned

1.
Tryb PRE pozwala zaatakować cel wyznaczony wcześniej w edytorze misji pod konkretnym punktem nawigacyjnym. Włączając ten tryb domyślnym celem będzie zawsze wybrany aktualnie punkt nawigacyjny steerpoint. Cel przypisany do steerpointa można wyznaczyć w edytorze misji, pamiętając o odpowiedniej wysokości nad poziomem morza steerpointa. Tryb ten nie wymaga zasobnika TGP. Upewnij się, że na ekranie uzbrojenia wybrany jest tryb PRE.

2.
Wybierz stosowny steerpoint przełącznikiem na UFC.

3.
Najważniejsze symbole na HUDzie to:

ASL (Azimuth Steering Line) – strzałką oznaczona jest długa, pionowa linia ASL wskazująca kurs na cel
DLZ (Dynamic Launch Zone) – symbol nawiasu kwadratowego obok wysokości to dynamiczny wskaźnik zasięgu. Kiedy grot u góry zrówna się z symbolem nawiasu – bomba znajdzie się w zasięgu rażenia
TDC (Target Designator Cue) – kwadrat z kropką oznacza cel w punkcie nawigacyjnym
01:48 – czas potrzebny na dotarcie do punktu, w którym bomba znajdzie się w zasięgu
86 20 – cel znajduje się na kursie 086 stopni i i jest oddalony o 20 mil
PRE – aktywny tryb zrzucania bomb

4.
Kiedy grot minie punkt zasięgu maksymalnego na DLZ, bomba jest w zasięgu celu. Od tego momentu, aż do przesunięcia grotu do dolnego końca nawiasu DLZ, możemy zwolnić bombę. Idealnie jest mieć linię ASL na środku HUD-a, ale w przypadku broni naprowadzanej GPS precyzja lotu nie jest aż tak istotna. Wciśnij WPN REL, by zwolnić bombę.

Tryb VIS – Visual

1.
Tryb VIS pozwala wybrać do ataku cel dostrzeżony podczas misji, gdzieś w terenie. Do precyzyjnego wyznaczenia punktu niezbędny jednak będzie zasobnik celowniczy TGP. Kliknij na przycisk trybów na ekranie uzbrojenia, by wybrać tryb VIS.

2.
Aktywnym sensorem stanie HUD, co widać po symbolu gwiazdki w rogu. Na środku pojawi się Target Designator Cue pomagający oznaczyć cel. Po lewej stronie widać też napis VIS informujący o aktywnym trybie.

3.
Korzystając z przycisków RDR Cursor naprowadź symbol TDC na rejon celu. Diament oznacza aktywny steerpoint i może być pewną pomocą w orientacji.

4.
Wciśnij TMS UP, by oznaczyć punkt jako cel. Pojawi się linia ASL i reszta standardowej symboliki, jak przy trybie PRE.

5.
Punkt wyznaczony z dużej wysokości tylko za pomocą HUD-a zapewne nie będzie wskazywał precyzyjnej lokacji celu, dlatego przed atakiem włącz obraz TGP. Wciśnij DMS Down, by aktywować sensor i za pomocą RDR Cursor oraz przybliżania obrazu MAN Rng najedź celownikiem na wybrany cel.