Pocisk AGM-84D HARPOON – poradnik F/A-18C Hornet

Pocisk AGM-84D Harpoon to broń przeznaczona wyłącznie przeciw celom nawodnym – statkom i okrętom, używana od 1977 roku. To cała platforma pocisków, których odpowiednie wersje mogą być także wystrzeliwane z okrętów lub lądu. Skrót AGM-84 oznacza wersję przenoszą przez samoloty. Dostępna w DCS World wersja 84D oparta jest na platformie Block 1C, w której powiększono zasięg do 220 kilometrów, dodano możliwość ataku typu „pop” oraz programowanie trasy pocisku.

AGM-84D Harpoon jest bronią typu „odpal i zapomnij”, jednak nie pozwala do końca samodzielnie wybrać celu. Pocisk leci w kierunku wrogich obiektów i w odpowiednim momencie sam wyszukuje sobie cel. W skupisku okrętów nie mamy wpływu na to, w który trafi. Jego skuteczność w DCS jest mało wydajna – bezpośrednie trafienie zatapia statek cywilny, ale okręty wojenne trzeba trafić kilkukrotnie.

Programowanie AGM-84D Harpoon

Po włączeniu trybu ataku celów naziemnych A/G i aktywacji uzbrojenia MASTER ARM ON, na ekranie uzbrojenia STORES wybierz pociski Harpoon. Są oznaczone skrótem HPD. Rozpocznie się 25 sekundowy proces dostrajania (Timing). W międzyczasie możesz zająć się programowaniem parametrów lotu.

Po 25 sekundach pojawi się podpis RDY (gotowy). Standardowo przycisk STEP przełącza aktywne pylony z pociskami. Harpoona trzeba przed użyciem odpowiednio zaprogramować.

Tryb BOL – Bearing Only Launch

Wszystkie ustawienia będą zapisywane na środku ekranu pod sekcją PROG1. Możemy w sumie ustawić pięć różnych programów i przełączać się między nimi przyciskiem PROG. Od lewej górnej strony mamy:

MODE – tryb – domyślnie jest BOL (Bearing Only Launch). Drugi R/BL (Range Bearing Launch) przeznaczony jest dla radaru powietrze-ziemia, ale można już go uruchomić wyznaczając cel za pomocą zasobnika TGP;
FLT – Fly-Out – wysokość lotu pocisku. Dostępne opcje to:
HIGH – wysoko – 35 000 stóp;
MED – średnio – 15 000 stóp;
LOW – nisko – 5 000 stóp;
TERM – terminal – profil uderzenia pocisku w cel. Dostępne opcje to:
SKIM – tuż nad linią wodną, pocisk zniża się na 25 stóp;
POP – z góry, pocisk wzbija się w górę i opada pionowo w pokład.
UFC – aktywuje centralną konsolę z klawiaturą, gdzie wpisujemy trzy wartości:
SRCH – search – po ilu milach od wystrzelenia pocisk zacznie szukać swojego celu;
DSTR – destruction – po ilu milach od wystrzelenia pocisk ulegnie samozniszczeniu;
BRG – bearing – jaki kurs na rejon z celami ma obrać pocisk po wystrzeleniu.

Ustawienia zależą generalnie od konkretnej misji. Można jednak wypunktować pewne ogólne wskazówki i prawidłowości, np:

Pocisk lecący wysoko ma większe szanse na zlokalizowanie celu, ale jest bardziej podatny na wykrycie i zestrzelenie. Zwykle dla FLT wybieramy LOW.

Uderzenie nad linią wody SKIM chroni pocisk przed zestrzeleniem, ale uderzenie w burtę zadaje bardzo małe uszkodzenia. Pocisk spadający w trybie POP łatwo strącić, choć uderzenie w pokład może być bardziej efektywne.

Moment wyszukiwania celu SRCH zależy od tego, gdzie spodziewamy się wroga. Jeśli mamy dokładne dane, wystarczy około 10 mil. Jeśli nie mamy pewności, można ustawić o wiele większy dystans, łącznie z 0 – by namierzanie zaczęło się tuż po odpaleniu.

Jeśli lecimy w stronę celu, kurs BRG ustalamy według własnego kursu widocznego na HUDzie. Gdy zaprogramowany kurs będzie zbyt odbiegał od kierunku lotu, na HUDzie i ekranie zobaczysz komunikat OFF AXIS. W innym przypadku będzie to IN ZONE.

Przykładowe ustawienia mogą wyglądać następująco:

MODEBOL;
FLT LOW – niski lot;
TERMSKIM – uderzenie w burtę;
SRCH – pocisk zacznie szukać po przeleceniu 39 mil, cele są od nas oddalone o 49 mil;
DSTR – pocisk zniszczy się sam po 60 milach lotu jeśli nie znajdzie celu;
BRG – jesteśmy przed potwierdzeniem kursu 150 – wystarczy kliknąć ENT, by zatwierdzić program.

HUD nie rozpieszcza nas informacjam. Poza trybem BOL, pokazuje jeszcze, że pocisk jest IN ZONE, czyli kurs lotu nie odbiega znacząco od tego zaprogramowanego dla pocisku.

Wystarczy wcisnąć WEAPON RELEASE. Harpoon resztę pracy zrobi już sam – albo nie! Warto być przygotowanym na drugą salwę.

Tryb R/BL – Range/Bearing Launch

Tryb R/BL (Range/Bearing Launch), czyli odpalenie na kurs i zasięg (range) do celu jest generalnie zarezerwowany dla radaru powietrze-ziemia w trybie morskim SEA, ale można go również użyć oznaczając cel zasobnikiem celowniczym ATFLIR lub Litening. Chodzi o to, że dopiero po wyznaczeniu celu za pomocą przycisku TDC Depress pojawia się możliwość włączenia trybu R/BL na ekranie Harpoona.

Znikną wtedy wszystkie ustawienia UFC. Zostanie jedynie opcja SEEK, czyli odległość w jakiej Harpoon ma zacząć szukać celu w odniesieniu do punktu wyznaczonego kjako cel. Dzięki temu możemy skierować pocisk bardziej precyzyjnie w rejon okretu do zatopienia, ponadto dostajemy informacje tym, czy pocisk ma cel w zasięgu.

Radar AG w trybie SEA

1.
Włącz tryb SEA do wykrywania celów morskich na radarze AG. Cele – okręty pojawią się na nim jako małe, poziome kreski – kontakty. Uaktwynij ekran radaru przyciskiem Sensor Control Switch z Right (lub kierunku gdzie jest ekran z radarem) – w górnym rogu pojawi się diament.

2.
Za pomocą gałki/przycisków TDC SLEW naprowadź kursor radaru na cel.

3.
Wciśnij TDC DEPRESS, by zalockować cel.

4.
Dopiero teraz pojawi się możliwość przełączenia trybu pocisku Harpoon na RB/L po naciśnięciu przycisku MODE.

5.
W porównaniu do trybu BOL zniknęły opcje UFC, a do podstawowych dołączyła opcja
SEEK.

 

SEEK działa podobnie, jak SRCH poprzednio. Ustawiamy tu obszar, na jakim Harpoon będzie wyszukiwał celu, ale w odniesieniu od punktu zatwierdzonego przez zasobnik celowniczy. Dostępne opcje to:

  • LRG – large – duży obszar – 16.2 mil
  • MED – medium – średni – 10.8 mil
  • SML – small – mały 5.4 mili

Dodatkowe informacje pojawiły się na HUDzie. Oprócz diamentu z dokładnym położeniem celu mamy tryb R/BL, odległość w milach do celu i informacje, czy Harpoon jest w zasięgu. W tym przypadku jest – IN RNG (in range). Można odpalić pocisk.

 

Zasobnik celowniczy TGP

1.
Użyj zasobnika TGP, by znaleźć i oznaczyć cel morski. Dokładną instrukcję znajdziesz w osobnym wpisie. Po odszukaniu wciśnij TDC Depress, by oznaczyć cel dla systemów samolotu. Wyszukaj i oznacz cel tak samo, jak przy bombach kierowanych lub pociskach Maverick.

2.
Na ekranie Harpoonów kliknij MODE i wybierz tryb R/BL. Dalsze postępowanie jest identyczne, jak przy oznaczeniu celu radarem.

 

Podtryb HPTP

W trybie BOL i R/BL możemy włączyć podtryb HPTP (Harpoon Turn-Point), czyli moment zwrotu Harpoona. Jest on bardzo przydatny, gdy chcemy przykładowo ukryć swoją pozycję, z której odpalamy pocisk lub ominąć zgrupowanie swoich okrętów. W tym trybie Harpoon najpierw leci w kierunku wyznaczonego punktu nawigacyjnego Waypoint, i dopiero stamtąd skręca w stronę skupiska celów.

HPTP włącza się przyciskiem przy wyświetlaczu.

Teraz na drugim monitorze włączamy ekran sytuacyjny HSI. Wybieramy strzałkami odpowiedni numer punktu nawigacyjnego i możemy zobaczyć trasę, jaką pokona Harpoon. Najpierw do punktu nawigacyjnego (symbol kółka), a później ostry skręt nad cel. Mała kreska przecinająca linię lotu oznacza miejsce, w którym pocisk zacznie szukać celu. Duży „X” oznacza punkt samozniszczenia.

 

UWAGA
W podtrybie HPTP wszystkie ustawienia UFC dotyczą punktu nawigacyjnego! Moment rozpoczęcia szukania SRCH, samodestrukcji DSTR i kursu BRG trzeba ustawić w odniesieniu do punktu Waypoint, a nie pozycji naszego samolotu. Potrzebne dane odczytasz z ekranu HSI, biorąc pod uwagę jego skalę w milach i kompas. Ostatecznie możesz je ściągnąć z mapy F10.

Biorąc pod uwagę waypoint, ustawienia przy tej samej pozycji samolotu co poprzednio zmieniły się następująco:

  • SRCH – wyszukiwanie po 5 milach lotu;
  • DSTR – zostaje taki sam, nie ma dużego znaczenia, jeśli nie troszczymy się o ofiary postronne;
  • BRG – kurs 203 stopnie, to kierunek z waypointu do rejonu z celami.

Ustawienia wysokości lotu FLT i uderzenia TERM nie mają dodatkowych ograniczeń dla HPTP. Wystarczy już tylko odpalić pocisk.

Ustawienie POP sprawia, że Harpoon w ostatniej fazie wzbija się w górę, ale tu chyba powstał jakiś ekstremalny przypadek.

Podtryb FXP

Ostatni sposób na zmianę działania Harpoona to podtryb FXP – Fixed Point. Działa on w trybie BOL, zastępuje HPTP i może być jedynie użyty zamiennie. W tym trybie wyznaczany jest stały punkt na środku pomiędzy momentem rozpoczęcia wyszukiwania celu, a samodestrukcją. Umożliwia szybkie wystrzelenie kilku Harpoonów w ten sam rejon.

Ściągnij wersję PDF

 

One Reply to “Pocisk AGM-84D HARPOON – poradnik F/A-18C Hornet”

  1. Ogólnie rzecz biorąc, to nie jest przypadłość jak w artykule piszesz, że Harpoon jest relatywnie słaby. Fakt, że potrzeba często kilka pocisków na jeden okręt, to kwestia małej głowicy – w stosunku np. do pocisków przeciwokrętowych wschodniej strony. Przykładem jest jeden z z filmików na YT z przeprowadzenia testów różnych broni na starym wycofanym ze służby okręcie – fregaty O.H. Perry. Nawet na nim, Harpoon nie robi większego wrażenia, a na pewno nie byłby powodem zatopienia okrętu. Można przywołać tu przypadki trafienia w czasie wojny Falklandzkiej pociskami Exocet brytyjskich okrętów. Nie odratowano jedynie Shieffielda, który z tego co pamiętam, otrzymał trafienia bombami. Natomiast Harpoon, mimo że nie zatopi, to prawdopodobnie wyeliminuje wrogi okręt z działania (przynajmniej na pewien czas). No i dlatego doktryną uderzenia na okręty wroga przyjmuje się atak wielu samolotów z Harpoonami (po 2-4 na każdym), by atak był skuteczny.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *