Spis treści:
Niezbędne przyciski
Wybór  pocisków
Programowanie pocisków
Tryb BORE – bez radaru
Tryb SLAVE – z namierzeniem radarowym
Celownik nahełmowy HMCS

AIM-9 Sidewinder to pociski powietrze-powietrze krótkiego zasięgu. Są naprowadzane termicznie na ciepło emitowane z dyszy silników odrzutowych. Nie wymagają więc radarowego locka i działają w sposób „odpal i zapomnij”. W optymalnych warunkach trafienie można uzyskać nawet z 10 kilometrów, ale zwykle będzie to odległość bliższa 4-5 km, czyli poniżej 3 mil.

W DCS F-16C Viper dostępne są trzy wersje pocisków AIM-9 Sidewinder:

1. AIM-9L – produkowany od 1977 roku. Pierwszy model, który umożliwiał odpalenie pod każdym kątem względem wroga – nie tylko przy ataku od tyłu.
2. AIM-9M – produkowany od lat 80. Ulepszony pod każdym względem. Ograniczono dymienie po wystrzale, ulepszono odporność na flary. Używana m.in. podczas wojny w Zatoce Perskiej w 1991 roku.
3. AIM-9X – produkowany od 2003 roku. Posiada ulepszoną głowicę wykrywająca wroga pod kątem 180 stopni, zmodyfikowane płetwy sterujące oraz zmienny wektor ciągu w silniku.

Pociski Sidewinder wydają z siebie dość charakterystyczne dźwięk – swój słynny pomruk „sidewinder growl”. Wersje L i M różnią się tutaj od X. Starsze L, M w trybie szukania wydają niższy dźwięk, natomiast X nadają coś w rodzaju białego szumu akustycznego. Gdy cel jest blisko, dźwięk zmienia się w nieco szorstki, przerywany sygnał. W momencie śledzenia „gorącego” celu każda wersja zaczyna wydawać ciągły, wysoki ton.

W F-16C Viper pociski Sidewinder można używać w dwóch głównych trybach:

1. BORE – bez radaru
2. SLAVE – z namierzeniem radarowym

Przy obu trybach można jeszcze wykorzystać możliwości wyświetlacza nahełmowego HMCS, ale z rakietami w wersji AIM-9X.

Zaletą trybu bez radaru jest kompletna dyskrecja. Większość samolotów nie wykryje wystrzelonej rakiety, najwyżej może wypatrzeć ją pilot. Wadą natomiast jest brak wszelkich dodatkowych danych, choćby w kwestii odległości wroga. Przy odpaleniu pocisku w ten sposób musimy ocenić „na oko”, czy cel jest w zasięgu – zwykle musi to być mniej niż 5 mil.

Niezbędne przyciski

CAGE/UNCAGE – uwolnienie sensora pocisku
WEAPON RELEASE – odpalenie pocisku
Enable DEPRESS – szybkie przełączenie pomiędzy BORE/SLAVE
NWS A/R DISC MSL STEP – przełączanie pomiędzy dostępnymi pociskami A-A
Dogfight Mode – tryb walki powietrznej z domyślnym wyborem Sidewinderów

Wybór pocisków

1.
Do szybkiego wyboru pocisków Sidewinder służy przycisk:

• DOGFIGHT MODE – na przepustnicy
• A-A – tryb atakowania celów powietrznych na konsoli ICP. Jeśli masz jeszcze pociski AMRAAM będziesz musiał użyć przycisku NWS A/R DISC MSL STEP, który służy m.in. do przełączania pomiędzy pociskami powietrze-powietrze.

Dogfight Mode

1.
Wciśnij przycisk DOGFIGHT. Zobaczysz mały romb sensora podczerwieni.

A-A  / MSL STEP

Wciśnij A-A na konsoli ICP. Jeśli masz miks pocisków AIM-9 i AIM-120 będziesz musiał jeszcze wybrać rakiety Sidewinder wciskając NWS A/R DISC MSL STEP aż usłyszysz dźwięk sensora IR, a na HUDzie po lewej, przy liczbie pozostałych pocisków pojawi się nazwa SRM (wersje M i L – Short Range Missile) lub HOB (wersja X – High Off Boresight).

W trybie ataku celów powietrznych A-A zobaczysz romb czujnika podczerwieni oraz niewielki owal, w którym czujnik wyszukuje cel w trybie Scan (w grudniu 2022 Scan jeszcze nie funkcjonuje) oraz liczbę i rodzaj aktualnie wybranych pocisków: 2 SRM (Short Range Missile)

Programowanie pocisków

1.
Po wyborze pocisków Sidewinder na prawym monitorze MFD pojawi się ekran programowania, w którym możemy ustawić następujące funkcje:

• SPOT – przełącza tryb celowania głowicy SPOT/SCAN (punkt/skanowanie). Obecnie (grudzień 2022) działa tylko Spot.
• SLAVE – tryb pracy czujnika zespolony z punktem na HUDzie (Bore) lub podążający za lockiem radaru (SLAVE)
• 2A-9LM – liczba i rodzaj wybranych pocisków, zmienia na inny typ
• WARM/COOL – „chłodzenie” pocisków – przed walką warto zmienić tę opcję na COOL
• MM3 7MM – przełączanie pomiędzy pociskami na kolejnych pylonach

Przed walką przełączamy chłodzenie pocisków argonem na COOL, co polepsza wykrywanie śladu ciepła przez sensor. Przy użyciu przełącznika Dogfight Mode lub przy pociskach AIM-9X Cool powinno być już domyślnie wybrane. Zapas argonu zależy od wielu czynników, ale średnio wystarcza na około 90 minut.

Tryb BORE – bez radaru

1.
Nakieruj romb czujnika podczerwieni na cel, aż usłyszysz ciągły, wysoki, duży wyższy niż wcześniej ton.

Tryb SLAVE – z namierzeniem radarowym

1.
Upewnij się, że pociski AIM-9 są w trybie SLAVE. Jeśli to konieczne, przełącz opcję WARM na COOL.

• F008.1 – cel jest w odległości 8.1 mili
• 950 – tempo zbliżania się do celu
• 20 – maksymalna odległość na DLZ – dynamicznej skali zasięgu
• Grot przy 950 pokazuje, że rakieta minęła granicę maksymalnego zasięgu i teoretycznie dotrze do celu, ale to nie jest jeszcze zasięg skuteczny. Poza tym zalockowanie radarem nie oznacza, że cel został namierzony przez rakietę, która nakierowuje się na ciepło, a nie fale radaru.

3.
Wciśnij CAGE/UNCAGE, by czujnik rakiety nakierował się na lock radaru. Duży romb powinien znaleźć się pośrodku kwadratu – symbolu zalockowanego celu na HUDzie. Gdy będziesz odpowiednio blisko, wskaźnik dynamicznej skali zasięgu DLZ stanie się bardziej dokładny.

4.
Odpal pocisk przyciskiem Weapon Release.

Celownik nahełmowy HMCS

W czasie walki kołowej na bliskich odległościach najlepiej używać celownika nahełmowego HMCS (Helmet Mounted Cue System), który pozwoli namierzyć cel poza obszarem wyświetlacza HUD. Czujnik rakiety (oraz radaru) podąża wtedy za naszym wzrokiem. Tryb ten działa tylko z rakietami AIM-9 w nowszej wersji X.

1.
Włącz celownik nahełmowy HMCS przekręcając pokrętło po lewej stronie (przed przepustnicą) na maksymalną wartość.