Spis treści:
Pocisk AGM-88C HARM
Niezbędne przyciski
Czym różnią się tryby używania pocisków HARM?
Przygotowanie pocisków HARM
Ekran pocisków HARM
Tryb HAS – namierzanie celu i odpalenie pocisku HARM
Jak przyspieszyć wyszukiwanie celów przez pocisk HARM?
Tryb POS – RUK
Tryb POS – EOM
Tryb POS – PB
Ustawianie własnych tabeli TBL
Typy systemów obrony przeciwlotniczej i ich kody
Misja treningowa

Pocisk AGM-88C HARM

Pocisk AGM-88C HARM (High Speed Anti-Radiation Missile) służy do niszczenia urządzeń radiolokacyjnych przeciwnika, zwłaszcza tych, które sterują wyrzutniami rakiet przeciwlotniczych typu SAM. Może wykrywać cele dzięki swojemu autonomicznemu sensorowi lub korzystać z dodatkowego zasobnika celowniczego HTS. Jest głównym uzbrojeniem samolotów F-16C wchodzących w skład dywizjonów „Dzikich Łasic” – Wild Weasels, przeznaczonych do niszczenia obrony przeciwlotniczej wroga w misjach typu SEAD (Suppresion of Enemy Air Defenses). Kod radiowy przy odpaleniu pocisku HARM to „Magnum”.

F-16C może przenosić dwa lub cztery pociski pociski HARM, choć USAF w praktyce wykorzystuje konfigurację z dwoma pociskami na pylonach 3 i 7. HARM-y naprowadzają się wyłącznie na stacje radiolokacyjne, co wystarcza do wyłączenia z działania baterii SAM. Do bezpośredniego niszczenia samych wyrzutni rakiet przeciwlotniczych trzeba użyć bomb lub pocisków Maverick.

Zasięg pocisków HARM zależy od kilku czynników, które warto mieć na uwadze przy trybie HAS, gdyż nie podaje on odległości do celu. Przy odpowiedniej prędkości i wysokości można osiągnąć zasięg nawet 40-50 mil. Niestety, lecące zbyt długo i wysoko pociski HARM mogą być zestrzelone przez niektóre SAM-y, a ich celność bywa wtedy mało dokładna.

Przy używaniu pocisków HARM niezwykle istotna jest wiedza o tym, jakiego rodzaju zagrożenie znajduje się na ziemi. Warto sprawdzić dokumenty odprawy i jeśli tylko jest to podane, zapisać możliwe typy obrony przeciwlotniczej w rejonie misji, np. SA-2, SA-3. Pozwoli to lepiej przygotować się do zadania i wykryć cele dużo szybciej. Niezbędna jest również znajomość kodów radarów, dzięki którym pocisk może je znaleźć. 

Tabela kodów poszczególnych typów celów w formacie PDF (LINK) 

Pociski HARM można najefektywniej użyć w połączeniu z zasobnikiem HTS, czyli HARM Targeting System lub HARM Targeting Pod. To zasobnik celowniczy AN/ASQ-213 dla pocisków anty-radarowych AGM-88 HARM. Pozwala on znacznie szybciej i skuteczniej wyszukiwać oraz atakować wrogie radary niż sensor na pojedynczym pocisku. Instrukcja użycia HTS z pociskami HARM znajduje się w tym wpisie – LINK.

Niezbędne przyciski

• TMS UP – lockowanie celu
• TMS Left – zmiana TBL – tabeli z celami do wyszukania
• DMS Down – aktywacja ekranu pocisku HARM
• RDR Cursor – przesuwanie kursora sensora pocisku do namierzania celu
• MSL Step – przełączanie stacji/pylonu z aktywnym pociskiem
• WPN REL – odpalenie pocisku

Czym różnią się tryby używania pocisków HARM?

Bez zasobnika HTS pociski HARM posiadają dwa główne tryby działania HAS i POS, przy czym drugi z nich może działać w trzech podtrybach: RUK, EOM i PB.

• HAS – HARM As Sensor
• POS – Position:
  – RUK – Range Unknown
  – EOM – Equation of Motion
  – PB – Pre-Briefed

HAS – HARM As Sensor

Jak wskazuje nazwa, tryb HAS polega wyłącznie na sensorze samego pocisku przy wykrywaniu celów. To w zasadzie tryb obronny ostatniej szansy, ponieważ wrogi radar musi aktywnie skanować przestrzeń, a do odpalenia wymagane jest zalockowanie pocisku jeszcze w samolocie na konkretnym celu.

W trybie tym nie znamy miejsca, gdzie jest wyrzutnia SAM ani nie znamy odległości do celu, który nie jest nigdzie podawany, dlatego warto wykorzystać wiedzę o możliwościach danych radarów i odpalić pocisk z odpowiednio dużej wysokości, by zapewnić lepszy zasięg. Dużą zaletą trybu HAS jest za to możliwość określenia szerszej puli danego typu zagrożenia, które będzie wykrywał HARM (np. SAM-ów starszej generacji).

POS – Position

Tryb Position wymaga przybliżonej wiedzy, gdzie może znajdować się bateria wrogich pocisków, ponieważ HARM będzie kierował się najpierw na wskazany punkt nawigacyjny. Wymaga również ustawienia konkretnego typu zagrożenia, jakie ma wyszukać pocisk. W przeciwieństwie do poprzedniego trybu, nie wymaga jednak wcześniejszego zalockowania na cel – pocisk zacznie go szukać dopiero w końcowej fazie, zależnie od wybranego podtrybu.

POS wybierzemy więc w sytuacjach, gdy znamy przybliżoną lokację celu i jesteśmy pewni, że będzie aktywny tuż przed uderzeniem pocisku. Możemy zaatakować ze znacznie dalszej odległości, bez wystawiania się na bezpośrednie zagrożenie. Najefektywniej można go wykorzystać w zespołach Wild Weasel, gdy jeden z samolotów celowo sprowokuje załogę SAM-a do aktywacji radaru, tuż przed uderzeniem wystrzelonego znacznie wcześniej pocisku HARM.
POS działa tylko w konkretnych podtrybach:

RUK – Range Unknown

RUK pozwala pociskowi na lot po trajektorii „loft” i daje najwięcej swobody, ponieważ zakres wyszukiwania celu wynosi aż 20 mil wokół punktu nawigacyjnego. Musimy jednak podać konkretny typ zagrożenia, który ma wyszukiwać HARM. RUK pozwala także na pewną swobodę w kącie pomiędzy torem lotu samolotu, a kierunkiem docelowym pocisku.

EOM – Equation of Motion

Podtryb EOM pozwala pociskowi HARM na lot po trajektorii „loft”, czyli najpierw leci w górę, a potem opada w dół, co pozwala znacznie zwiększyć zasięg. W tym podtrybie cel musi znajdować się w miarę blisko wskazanego punktu nawigacyjnego, ponieważ pocisk zacznie wyszukiwanie w odległości 5 mil od niego. W podtrybie EOM można odpalić HARM-a ze znacznym odchyleniem kursu, w zasadzie lecąc w przeciwnym kierunku, by móc szybciej oddalić się od rejonu zagrożenia. Ponownie konieczne jest określenie konkretnego typu celu.

PB – Pre-Briefed

Podtryb PB pozwala na osiągnięcie największej możliwej skutecznej odległości po trajektorii „loft”, jednak odpalenie musi być przeprowadzone równo z kursem pocisku na cel. Dodatkowo musimy dokładnie określić typ celu i mieć pewność, że punkt nawigacyjny jest jego w jego bezpośredniej bliskości. PB używamy, gdy wiemy dokładnie gdzie jest cel i chcemy go zniszczyć z najdalszego możliwego dystansu.

Przygotowanie pocisków HARM

1.
Wybierz tryb atakowania celów na ziemi A-G.

2.
Jeśli HARM-y to Twoja jedyna broń na pokładzie, pociski będą już domyślnie wybrane. W innym przypadku możesz kliknąć na nazwę uzbrojenia, by pojawiło się AG88. Liczba obok oznacza ilość pozostałych sztuk.

3.
Włącz zasilanie pocisków przyciskiem PWR ON. HARM-y są gotowe do działania generalnie natychmiast po tej czynności. Przyciskami 3 i 7 możesz wybrać konkretny pylon z pociskiem (lewy lub prawy).

Ekran pocisków HARM

1.
Wybierz podświetlony przycisk menu SMS.

2.
Następnie z menu głównego wybierz WPN (Weapon), by przejść do ekranu sterowania pociskiem HARM.

Opis funkcji ekranu pocisku HARM:

• Ekran pocisku HARM nosi nazwę Launcher Interface Computer – LIC.
• W zielonej ramce DTSB (Detected Threats Status Box) pojawia się lista typów wykrytych zagrożeń.
• Czerwona ramka to pole widzenia sensora pocisku z wszystkimi wykrytymi kontaktami (max 10).
• HAS – aktywny tryb pocisku
• TBL1 (Table1) – tabela, czyli zestaw pięciu typów celów, które akurat wyszukuje sensor pocisku. Są trzy zestawy (TBL1, TBL2, TBL3), więc łącznie można wyszukać 15 typów celów.
• WIDE – zakres wyszukiwania przez sensor pocisku:
  – WIDE – szeroki, pełny – zasięg 60 mil
  – CTR (center) – pośrodku, na wprost sensora
  – LT (Left) – po lewej stronie sensora – zasięg 40 mil
  – RT (Right) – po prawej stronie sensora – zasięg 40 mil
• SRCH (Search) – pozwala ograniczyć typy pięciu wyszukiwanych celów danej tabeli, co znacznie przyspiesza proces wyszukiwania
• UFC – uruchamia panel UFC dla pocisku HARM i umożliwia manualny wybór typów celów dla każdej tabeli (TBL1, TBL2, TBL3)
• RS (Reset) – resetuje proces wyszukiwania celów i rozpoczyna go od nowa
• 01:04 – czas pozostały do zakończenia aktualnego skanu wyszukiwania. Wartość SCT obok pokazuje liczbę wykonanych skanów.
• BBA – cel wykryty przez sensor pocisku (typ BB). Ostatnia litera oznacza:
  – A (Active) – radar aktywny, nie namierza nas
  – T (tracking) – radar nas śledzi, niebezpieczeństwo wystrzelenia pocisku ziemia-powietrze
• 10, BB, CS, 11, SD – typy ustawionych celów obrony przeciwlotniczej dla danej tabeli (TBL)

Pełne objaśnienia skrótów oznaczeń celów znajdują się na końcu wpisu w sekcji „Typy systemów obrony przeciwlotniczej i ich kody„.

Tryb HAS – namierzanie celu i odpalenie pocisku HARM

Tryb HAS oznacza HARM As Sensor, czyli namierzanie celów wykrytych wyłącznie bezpośrednio przez sensor pocisku. To najbardziej podstawowa i ograniczona metoda korzystania z HARM-ów, która polega wyłącznie na sensorze w pocisku.

Można w ten sposób śledzić tylko pięć typów celów jednocześnie i wyświetlić do dziesięciu jednostek na ekranie na raz, przy czym tylko dwie tego samego typu. W trybie HAS nie jest podawana odległość do celu.

1.
Jeśli sensor pocisku HARM wykrył jakiś cel, jego literowe lub liczbowe oznaczenie pojawi się w polu widzenia sensora w czerwonej ramce i u góry w zielonej. Wciśnij DMS DOWN by uaktywnić ekran HARM-a jako SOI (Sensor of Interest). Napis NOT SOI zniknie, a dookoła pojawi się biała ramka.

2.
Tak, jak przy radarze Air-to-Air, używając gałki/przycisków RDR Cursor najedź kursorem (dwie pionowe kreski) na wybrany cel i naciśnij TMS UP, by go zalockować.

3.
Po zalockowaniu celu ekran HARM-a zmienia się, pokazując wyłącznie symbol zalockowanego celu i napis gotowości pocisku RDY.

4.
Na HUDzie dolna ramka zacznie migać, potwierdzając zalockowany cel.

5.
Wciśnij Weapon Release, by odpalić pocisk.

Jak przyspieszyć wyszukiwanie celów przez pocisk HARM?

Standardowy, pełny skan sensora pocisku HARM trwa 1,5 minuty. W niektórych sytuacjach to bardzo długo, zwłaszcza gdy liczy się każda sekunda, by jako pierwszy odpalić swoją rakietę w kierunku celu. W trybie HAS istnieje na szczęście kilka metod, by przyspieszyć skanowanie.

Zawężenie pola wyszukiwania

Najprostszą metodą jest ograniczenie pola, jakie przeszukuje sensor w ten sam sposób, jak ograniczamy zakres skanowania radaru na boki. Jeśli znamy w miarę dokładną lokację celów w odniesieniu do pozycji rakiety i kierunku naszego poruszania się, możemy odpowiednio zawęzić zakres skanowania sensora. Wciskając przycisk ekranowy możemy wybrać między:

• WIDE – szeroki, pełny skan, trwa najdłużej
• CTR – centralny, sensor skanuje tylko teren bezpośrednio przed pociskiem
• RT – right, na prawo, sensor skanuje obszar na prawo od pocisku
• LT – left, na lewo, sensor skanuje obszar na lewo od pocisku

Ograniczenie typów celów w tabeli

Jeśli wiemy dokładnie, jakiego rodzaju zagrożenia możemy się spodziewać w rejonie, np. tylko wyrzutni SA-2 lub SA-3, możemy ograniczyć skanowanie sensora tylko do tych wybranych typów celów, zamiast wszystkich pięciu dla danej tabeli (TBL1, TBL2, TBL3). W ten sposób z 1,5 minuty możemy zejść do zaledwie kilku, kilkunastu sekund.

1.
Wybierz interesującą Cię tabelę celów (TBL1, TBL2, TBL3) przyciskiem ekranowym lub TMS LEFT i wciśnij przycisk SRCH (Search).

2.
Kliknij na niechciane typy celów, by je odznaczyć. Białe wypełnienie wokół liter zniknie. Użyj przycisku trybu HAS, by wrócić do głównego ekranu sensora.

3.
Od teraz sensor ograniczy się do szukania tylko tych wybranych celów. Szybkość skanowania znacznie wzrośnie.

Tryb POS – RUK

Tryb POS i podtryb RUK – Range UnKnown to „zasięg nieznany”. Oznacza to, że pocisk w odległości około 20 mil od wyznaczonego punktu zacznie wyszukiwać cel.

Używając tego trybu musimy znać typ zagrożenia, jakie chcemy zniszczyć. Ponadto, wroga wyrzutnia musi znajdować się w promieniu 20 mil od punktu nawigacyjnego oraz musi zacząć aktywnie śledzić swój cel, by pocisk HARM mógł się na niej zalockować.

Nie możemy więc wystrzelić pocisku 20 mil przed celem i odlecieć, zwłaszcza przy wyrzutniach krótkiego zasięgu. To dobry tryb dla zespołów Wild Weasel, gdy jeden samolot może odegrać rolę przynęty lub w przypadku ataku wyrzutni dalekiego zasięgu, które mogą nas wykryć z daleka.

1.
Po wybraniu i przygotowaniu do działania pocisków HARM, wybierz ich ekran WPN i kliknij na przycisku trybów z domyślnie aktywnym HAS.

2.
Z listy trybów wybierz POS.

3.
W trybie POS dostępny jest wyłącznie podtryb RUK. Widać domyślne ustawienia dla punktu nawigacyjnego nr 1 oraz pierwszego zagrożenia z tabeli: SA-10. Punkt i zagrożenie pod zieloną linią oznaczają sytuację przed wystrzeleniem pocisku. Na dole zaznaczony jest też aktywny pylon z pociskiem HARM. Zwykle będzie trzeba zmienić pierwsze dwa parametry dostosowując je do wymogów misji.

4.
Wybierając przyciski ekranowe wybierz odpowiednią tabelę (TBL1, TBL2, TBL3) i znajdujący się na niej typ zagrożenia, który chcesz zniszczyć. W tym przypadku to wyrzutnia rakiet SA-3. Można ją znaleźć w tabeli 3.

5.
Przełącznikiem DED Switch na panelu UFC wybierz odpowiedni punkt nawigacyjny Steerpoint, gdzie w promieniu 20 mil ma znajdować się zagrożenie. Przyciskiem na drążku MSL Step wybierz aktywny pylon z pociskiem – lewy lub prawy.

6.
Pocisk HARM na pylonie 3 przygotowany jest do odpalenia w kierunku punktu nawigacyjnego nr 1, by zniszczyć wyrzutnię SA-3.

7.
Symbolika HUD przedstawia się następująco:

• pionowa linia na środku to linia kierunku na punkt nawigacyjny. Punkt oznaczony jest też symbolem małego kwadratu.
• po prawej stronie bardzo ważny jest dynamiczny wskaźnik zasięgu pocisku wyskalowany na 40 mil. Grot w prawo oznacza aktualną pozycję samolotu względem zasięgu. Początek otwartego nawiasu kwadratowego to zasięg maksymalny, gdzieś w okolicach 25-23 mil – jego dół do zasięg minimalny, przy którym można odpalić pocisk
• 89 32 – oznacza kurs 089 na punkt i 32 mile odległości
• duży prostokąt na dole pozostaje nieruchomy, gdy pocisk jest poza zasięgiem lub nie wykrył celu

8.
Kontynuuj lot, aż pocisk znajdzie się w zasięgu punktu nawigacyjnego. Zależy to od tego, jak szybko i jak wysoko lecisz. Gdy będziesz w zasięgu, grot znajdzie się w granicach nawiasu kwadratowego, a duży prostokąt na dole zacznie migać.

Możesz wcisnąć WPN REL, by odpalić pocisk, ale weź pod uwagę to, czy będzie on w stanie wykryć cel. Radar śledzący wyrzutni SAM -Track Radar – musi uaktywnić się w czasie lotu pocisku. Wystrzel rakietę wtedy, gdy Ty lub inny samolot z grupy Wild Weasel będzie mógł zadziałać jako przynęta i uaktywnić wrogi radar w czasie lotu HARM-a.

9.
Wystrzelony pocisk HARM jest na ekranie pokazany nad zieloną linią. Pod linią jest kolejny pocisk gotowy do wystrzelenia. Możesz odpalić go w ten sam punkt i cel lub zmienić ustawienia.

10.
HARM-y w trybie POS zwiększają swój zasięg lecąc „loft-em”, czyli najpierw wznoszą się wysoko w górę, by później opadać na cel.

Tryb POS – EOM

Tryb POS i podtryb EOM pozwala odpalić pocisk przy znacznej różnicy między kierunkiem lotu, a kursem na cel – nawet podczas lotu w przeciwnym kierunku do pozycji celu. Wymaga jednak znacznie bliższej lokalizacji celu od wskazanego punktu nawigacyjnego (maksymalnie 5 mil) i dokładnego określenia typu zagrożenia.

1.
Na ekranie HARM-ów WPN wybierz przycisk wyboru trybów HAS.

2.
Z dostępnych trybów wybierz POS. Nie klikaj DL, bo obecnie nie ma funkcji i resetuje widok na ekranie.

3.
Kliknij na przycisk wyboru podtrybów, aż pokaże się EOM.

4.
Ekran wygląda podobnie, jak w podtrybie RUK. Wszystko pod zieloną linią to informacje przed wystrzeleniem pocisku. Górna cyfra to typ zagrożenia, dolna to numer punktu nawigacyjnego. Pierwszy timer to czas dotarcia do celu pocisku HARM, dolny timer to godzina, o której pocisk osiągnie cel. Może być to przydatne w taktyce prowokacji załogi baterii do aktywacji radaru.

5.
Przełącznikiem „góra-dół” na panelu UFC ustaw numer punktu nawigacyjnego.

6.
Wybierając jedną z tabeli TBL, przyciskami po bokach wybierz typ celu, jaki chcesz zaatakować. W tym przykładzie to SA-3 w punkcie nawigacyjnym 2.

7.
Symbolika HUD-a dostarcza o wiele więcej informacji:

• ASL – Azimuth Steering Line – linia wyznaczająca kurs na punkt nawigacyjny
• Max loft angle – maksymalny kąt do wystrzelenia pocisku
• Min loft angle – minimalny kąt do wystrzelenia pocisku
  Zaznaczony na środku wskaźnik kierunku lotu powinien być pomiędzy tymi dwiema kreskami przy odpaleniu pocisku
• Dynamic range – wskaźnik dynamicznej odległości od celu. Górna kreska to zasięg maksymalny, kreska przy niej to początek zasięgu skutecznego, dolna kreska to zasięg minimalny. Grot po drugiej stronie wskazuje, gdzie jest samolot na lini dystansu. Odpalenie powinno mieć miejsce pomiędzy zasięgiem skutecznym, a minimalnym.
• 205,00 – pierwszy numer to sugerowana wysokość do odpalenia 20,500 stóp, drugi numer to aktualne odchylenie względem kursu na punkt. 00 to lot na punkt, L40 to 40 stopni w lewo, R80 to 80 na prawo itd.
  Kiedy duży symbol prostokąta na środku miga – pocisk HARM jest gotowy do odpalenia

8.
Podtryb EOM pozwala jednak na znaczne odchylenie od kursu na cel – pocisk można wystrzelić nawet w takiej pozycji, gdy punkt znajduje się 51 stopni na lewo od kierunku lotu.

9.
Pocisk i tak skieruje się na swój kurs i odpowiednio do góry.

10.
Po wystrzeleniu informacje o pocisku wędrują nad zieloną linię. Widać tam nadal typ zagrożenia, numer waypointa i czas dotarcia do celu.

Tryb POS – PB

Podtryb Pre Briefed PB używany jest, gdy mamy pewność co do lokalizacji celu oraz chcemy odpalić pocisk z najdalszej możliwej odległości.

1.
Na ekranie HARM-ów WPN wybierz przycisk wyboru trybów HAS.

2.
Z dostępnych trybów wybierz POS. Nie klikaj DL, bo obecnie nie ma funkcji i resetuje widok na ekranie.

3.
Kliknij na przycisk wyboru podtrybów, aż pokaże się PB.

4.
Ekran wygląda podobnie, jak w podtrybie RUK. Wszystko pod zieloną linią to informacje przed wystrzeleniem pocisku. Górna cyfra to typ zagrożenia, dolna to numer punktu nawigacyjnego. Pierwszy timer to czas dotarcia do celu pocisku HARM, dolny timer to godzina, o której pocisk osiągnie cel. Może być to przydatne w taktyce prowokacji załogi baterii do aktywacji radaru.

5.
Przełącznikiem „góra-dół” na panelu UFC ustaw numer punktu nawigacyjnego.

6.
Wybierając jedną z tabeli TBL, przyciskami po bokach wybierz typ celu, jaki chcesz zaatakować. W tym przykładzie to SA-3 w punkcie nawigacyjnym 2.

7.
Symbolika HUD:

• ASL – Azimuth Steering Line – linia wyznaczająca kurs na punkt nawigacyjny
• Max loft angle – maksymalny kąt do wystrzelenia pocisku
• Min loft angle – minimalny kąt do wystrzelenia pocisku
• Optimal loft angle – optymalny kąt do wystrzelenia pocisku
• Wskaźnik kierunku lotu powinien być dokładnie między grotami optymalnego kąta przy odpaleniu pocisku
• Dynamic range – wskaźnik dynamicznej odległości od celu. Górna kreska to zasięg maksymalny, kreska przy niej to początek zasięgu skutecznego, dolna kreska to zasięg minimalny. Grot po drugiej stronie wskazuje, gdzie jest samolot na lini dystansu. Odpalenie powinno mieć miejsce pomiędzy zasięgiem skutecznym, a minimalnym.
• A21 – angle 21 to sugerowany kąt wznoszenia przy odpaleniu, a więc kąt gdzie znajdują się groty optymalnego kąta do odpalenia HARM-a
• 221 – sugerowana wysokość do odpalenia pocisku: 22,100 stóp, zauważ brak drugiego numeru z aktualnym odchyleniem względem kursu na punkt. W tym podtrybie trzeba lecieć równo na kurs!
  Kiedy duży symbol prostokąta na środku miga – pocisk HARM jest gotowy do odpalenia

8.
Przed odpaleniem pocisku ustaw samolot idealnie równo na kurs, z linią ASL i wznieść dziób do optymalnego kąta odpalenia, by wskaźnik kierunku lotu zrównał się z dwoma grotami na linii ASL. Sprawdzaj też, czy jesteś w zasięgu pocisku na wykresie dynamicznego zasięgu. Gdy wszystko się zgadza – odpal pocisk HARM.

9.
Pocisk HARM wzniesie się wyżej po trajektorii „loft”, by opaść na dół wprost na cel.

10.
Po wystrzeleniu informacje o pocisku wędrują nad zieloną linię. Widać tam nadal typ zagrożenia, numer waypointa i czas dotarcia do celu.

Ustawianie własnych tabeli TBL

Na początku każdej misji samolot ma wczytane domyślne zestawy pięciu typów celów dla trzech różnych tabeli (Table) oznaczonych na ekranie jako TBL1, TBL2 i TBL3. W czasie wielu zadań możesz jednak spotkać się z sytuacją, gdy interesujące Cię cele, np. określone przez wywiad w odprawie, będą w dwóch różnych tabelach. Powoduje to znacznie dłuższy proces skanowania okolicy, bo przeszukanie trzeba rozpoczynać od początku dla każdej tabeli.

Na szczęście można to usprawnić, ustawiając przed misją własne zestawy pięciu typów celów w konkretnej tabeli. Można wtedy stworzyć grupę np. z rakietami SA-2, SA-15 i SA-10, które domyślnie są w zupełnie różnych zestawach. W tym celu niestety będziesz musiał dysponować ściągą, bo do wpisania danych potrzebne będą specjalne kody dla konkretnych typów obrony przeciwlotniczej. Dokładne wyszczególnienie kodów i typów znajdziesz na końcu wpisu.

1.
Na ekranie pocisku HARM wciśnij przycisk UFC.

2.
Alternatywnie możesz na konsoli UFC wybrać LIST, a następnie dwa razy 0, by na wyświetlaczu DED przejść kolejno do menu MISC i HARM.

3.
Kursorami na klawiaturze ICP wybierz konkretną tabelę: HARM TBL1, TBL2 lub TBL3.

4.
Pozycje od T1 do T5 oznaczają zestaw pięciu typów celów (Type) do wyszukiwania dla wybranej tabeli. Wprowadź trzy-cyfrowy kod wybranego typu celu na frontowej klawiaturze i potwierdź ENTR. Kliknij przełącznik „dobber” w dół, by zaznaczyć kolejny typ: T2, T3 itd. Wprowadź kody dla każdej z wybranych pozycji. Jeśli chcesz wyszukiwać tylko 5 typów celów lub mniej, możesz ograniczyć się tylko do zmian w jednej tabeli.

5.
Kliknij przełącznik RTN („dobber” w lewo), by wrócić do głównego trybu wyświetlacza DED.

Typy systemów obrony przeciwlotniczej i ich kody

Oto wykaz konkretnych typów obrony przeciwlotniczej koalicji czerwonej wraz z ich skrótem na ekranie pocisku HARM oraz kodem do wpisania na panelu DED przy tworzeniu własnych tabel. Poniższe zestawienie możesz również ściągnąć w formacie PDF klikając tutaj.

TBL 1

T Type	Kod UFC/DED	Skrót HARM	Typ zagrożenia
T1	110	10	SA-10 TR
T2	104	BB	SA-10 SR (Big Bird)
T3	103	CS	SA-10 SR (Clam Shell)
T4	115	11	SA-11 TR
T5	107	SD	SA-11 SR (Snow Drift)

TBL 2

T Type	Kod UFC/DED	Skrót HARM	Typ zagrożenia
T1	120	19	SA-19 Tunguska
T2	119	15	SA-15
T3	117	8	SA-8
T4	121	A	ZSU-23-4 Shilka
T5	109	DE	Radar Dog Ear

TBL 3

T Type	Kod UFC/DED	Skrót HARM	Typ zagrożenia
T1	123	3	SA-3 TR
T2	122	5	SA-3 SR
T3	108	6	SA-6
T4	126	2	SA-2 TR
T5	118	13	SA-13

Legenda:

• TR – Track Radar – radar śledzący
• SR – Search Radar – radar wyszukujący

Dodatkowo przy skrócie HARM mogą pojawić się litery:

• A – Active (radar aktywny)
• T – Tracking (radar nas zalockował lub/i wystrzelił rakietę SAM w naszym kierunku)

Misja treningowa

Link do misji v 3.0 – klik
ODPRAWA:
Zniszcz jednostki obrony przeciwlotniczej. Po załadowaniu misji zobaczysz trzy samoloty do wyboru. Każdy samolot do wyboru ustawiony jest na innej wysokości:

• angels15 – 15 tyś stóp
• angels20 – 20tyś stóp
• angels40 – 40 tyś stóp
  Przy steerpointach nr1 i nr2 czekają różne zagrożenia w postaci obrony przeciwlotniczej sterowanej radarem. Użyj pocisków HARM do zniszczenia radarów. Przetestuj z jakich pułapów pocisk HARM osiąga najlepszą celność i zasięg.

TO JEST TRENING – TWÓJ SAMOLOT JEST NIEZNISZCZALNY

Ściągnij wersję PDF