Lądowanie w MiG-u-29 jest nieco trudniejsze niż w F/A-18C czy F-16C. Na HUDzie nie widać pomocy wspomagających zejście po ścieżce, samolot jest bardziej czuły na ruchy sterów, a niewłaściwa prędkość przyziemienia może spowodować tzw. „kangura” i parokrotne odbicie się od pasa. Dodatkowo bardzo długie i nisko zawieszone silniki mogą uderzyć w beton, jeśli nie dopilnuje się maksymalnego dozwolonego kąta natarcia przy przyziemieniu. Po małym treningu posadzenie MiGa-29 nie powinno jednak być problemem. Grunt to odpowiednie wytrymowanie samolotu, by nie walczyć z maszyną i prędkość poniżej 300 km/h przy dotykaniu pasa.
MiG-29 bywa bardzo czuły na ruchy sterów. Podobnie jest przy zmianie mocy przepustnicą – bardzo łatwo delikatnym ruchem przyspieszyc o wiele za bardzo, dlatego warto ustawić odpowiednie krzywe sterowania Curvature dla każdej z osi. Szczegłówe instrukcje znajdują się we wpisie Przypisanie klawiszy i kontrolerów
![](https://i0.wp.com/dcsworld.pl/wp-content/uploads/2021/08/curv.jpg?resize=720%2C406&ssl=1)
Poradnik opiera się na standardowym locie po kręgu nadlotniskowym w warunkach dobrej widoczności VFR. Nie jest to instrukcja odpowiadająca procedurom wojskowym lub jedyna słuszna dla MiGa-29 w DCS World, ale taka, która została przetestowana jako skuteczna i pozwalającą posadzić maszynę bez większych problemów.
![](https://i0.wp.com/dcsworld.pl/wp-content/uploads/2021/08/mig.jpg?resize=800%2C450&ssl=1)
Niezbędne klawisze:
HUD Modes – tryb lądowania na HUDzie – 1
Landing Gear – podwozie – G
Flaps – klapy – F
Landing Chute – spadochron hamujący – P
Wheel Brakes – hamulce kołowe – W
1.
Wciśnij kilkukrotnie „1”, by włączyć tryb lądowania (a raczej wyszukiwania lotniska) na HUDzie. W rogu powinien pojawić się rosyjski napis ПОС. Klawiszami Next/Previous Waypoints można przełączać kolejne bazy, jednak HUD wyświetli tylko odległość do nich w kilometrach i kółko wskazujące kierunek. Warto więc mniej więcej wiedzieć, jak daleko jesteśmy od bazy docelowej lub upewnić się, że punkty trasy wyznaczone w misji obejmują lotnisko powrotne.
![](https://i0.wp.com/dcsworld.pl/wp-content/uploads/2021/08/a1.jpg?resize=800%2C450&ssl=1)
2.
Ustaw samolot na kursie pasa, by rozpocząć lot po kręgu nadlotniskowym. Wysokość powinna wynosić poniżej 500 metrów, a prędkość poniżej 500 km/h. Trymuj samolot przyciskami Nose UP/Nose DOWN, by lot wymagał jak najmniej korekt drążkiem.
![](https://i0.wp.com/dcsworld.pl/wp-content/uploads/2021/08/1q.jpg?resize=800%2C450&ssl=1)
3.
Za pasem, po pierwszym nawrocie o 180 stopni powinienś już wytracić prędkość poniżej 450 km/h. Utrzymuj wysokość powyżej 300 metrów.
![](https://i0.wp.com/dcsworld.pl/wp-content/uploads/2021/08/a2-1.jpg?resize=800%2C450&ssl=1)
![](https://i0.wp.com/dcsworld.pl/wp-content/uploads/2021/08/a4.jpg?resize=800%2C450&ssl=1)
4.
Po wejściu na prostą „z wiatrem” wypusć podwozie (G) i klapy (F). Trymuj samolot uważając na utrzymanie wysokości i prędkości.
![](https://i0.wp.com/dcsworld.pl/wp-content/uploads/2021/08/a5.jpg?resize=800%2C450&ssl=1)
5.
W utrzymaniu właściwej prędkości z wypuszczonym podwoziem pomoże wskaźnik kąta natarcia AOA. Powinien wynosić około 10 stopni i w tym etapie nie przekraczać 15.
![](https://i0.wp.com/dcsworld.pl/wp-content/uploads/2021/08/1a.jpg?resize=800%2C450&ssl=1)
6.
Ćwicząc dopiero lądowania można rozpocząć zwrot w kierunku pasa nieco później niż standardowe 45 stopni między końcówką skrzydła, a początkiem pasa. MiG-29 potrafi łatwo zejść z kursu na pas i wtedy potrzeba nieco więcej dystansu na wyrównanie.
![](https://i0.wp.com/dcsworld.pl/wp-content/uploads/2021/08/dr.jpg?resize=800%2C450&ssl=1)
7.
Robiąc ostatni nawrót o 180 stopni utrzymuj prędkość ok. 320 km/h i wysokość 300 metrów.
![](https://i0.wp.com/dcsworld.pl/wp-content/uploads/2021/08/z1.jpg?resize=800%2C450&ssl=1)
8.
Po wejściu na prostą powinieś już mieć prędkość poniżej 320 km/h i wysokość ok. 300 metrów. Od teraz bardzo ważne będą dwa wskaźniki instrumentów poniżej HUD-a: wskaźnik kąta natarcia po lewej i prędkość schodzenia na dole.
![](https://i0.wp.com/dcsworld.pl/wp-content/uploads/2021/08/ddrt.jpg?resize=800%2C450&ssl=1)
9.
Przy podejściu do pasa należy przede wszystkim pilnować kąta natarcia, który musi wynosić między 11, a 13 stopni. Większy kąt oznacza ryzyko zahaczenia silnikami o powierzchnię pasa. Prędkość schodzenia widoczna na dole powinna wynosić około 3 m/s (tu jak widać jest nieco za duża). Oznacza to niemal ciągłą pracę przepustnicą. Ostrożnie z drążkiem – lepiej używać trymu.
![](https://i0.wp.com/dcsworld.pl/wp-content/uploads/2021/08/x1.jpg?resize=800%2C450&ssl=1)
10.
Pewnym chałupniczym sposobem może być też celowanie dolną krawędzią HUD-a w miejsce przyziemienia na pasie.
![](https://i0.wp.com/dcsworld.pl/wp-content/uploads/2021/08/x2.jpg?resize=800%2C450&ssl=1)
11.
Prędkość przyziemienia zależy od wagi samolotu. Oficjalna instrukcja wspomina o 250 km/h jednak w DCS praktyka pokazuje nieco większe wartości, ok. 290-280 km/h. Tuż nad pasem trzeba więc pilnować, by nie przekroczyć prędkości w górę (300 jeszcze daje radę, ale przy większej będzie trudno osiąść na pasie).
Kolejna rzecz to kąt natarcia maks 13 stopni, by nie zahaczyć ogonem i silnikami o beton. Tuż przed przyziemieniem należy wykonać lekką flarę ciągnąć delikatnie drążek do siebie i zredukować przepustnicę do jałowych obrotów (Idle).
![](https://i0.wp.com/dcsworld.pl/wp-content/uploads/2021/08/1s-1.jpg?resize=800%2C450&ssl=1)
12.
Na dobiegu, kiedy prędkość spadnie do 250 km/h, wypuść spadochron hamujący (klawisz P). Spowolni on samolot tak mocno, że nie będzie trzeba do tego używać hamulców kołowych. Naciśnij jeszcze raz P, by odrzucić spadochron.
![](https://i0.wp.com/dcsworld.pl/wp-content/uploads/2021/08/1qaz.jpg?resize=800%2C450&ssl=1)
![](https://i0.wp.com/dcsworld.pl/wp-content/uploads/2021/08/2we.jpg?resize=800%2C450&ssl=1)
13.
Przed skrętem na drogę kołowania zapewne będzie trzeba wyhamować nieco bardziej – wtedy przydadzą się hamulce kołowe pod klawiszem W (trzeba je wcisnąć kilkukrotnie).
![](https://i0.wp.com/dcsworld.pl/wp-content/uploads/2021/08/Screen_210816_180741.jpg?resize=800%2C450&ssl=1)
Witajcie przy ładnej pogodzie to nie problem przy VFR. Problemy zaczynają się A jak jest brzydka pogoda chmur pełno mgła albo jakiś opat deszcz śnieg. Jedną taką misję się skonstruowałem do nauki i jest mega problem z odnalezieniem lotniska. w 16 18 jakoś łatwiej. Inne pomoce są tam. Mam problem z lądowaniem bez widoczności według instrumentów. Nie mogę nigdzie znaleźć poradnika do miga 29 odnośnie ifr i lądowania według przyrządów. Jakby ktoś coś miał to uprzejmie proszę o wrzucenie linków.
Po angielsku tutaj:
https://youtu.be/5TfWzYRC6SI?si=AfWFol9IfkesisZi
Po wprowadzeniu PFM (Proffesional Flight Model) dla MiG-a 29, z miejsca stał się jednym z najtrudniejszych samolotów do wylądowania. Ja najczęściej zwracam uwagę na wskaźnik prędkości pionowej (opadanie), a prędkość trochę poniżej 300 km/h.
Dzięki za bardzo pomocny artykuł. Wylądowałem za 3 razem, pękła mi tylko prawa opona… 🙂 Ale samolot cały.
Ogólnie mało przyjemny samolot.
Pozdrawiam
Ale nic nie może się równać z lądowaniem Su-33 na lotniskowcu Kuźniecow, ja kiedyś podchodziłem za szybko i po zaczepieniu hakiem o linę samolot stanął dęba niemal pionowo. Po opadnięciu przednie podwozie przeniknęło przez teksturę pokładu startowego i nie mogłem już dokołować na parking. Ale szacunek dla projektantów tego samolotu za tak skomplikowany system składania skrzydeł 🙂