Radar AN/PG-73 to główny i najbardziej skomplikowany system F/A-18C Hornet, a w dodatku jeszcze nie ukończony w module DCS World (brakuje choćby wykrywania obiektów na ziemi). Aby więc zachować właściwą rolę poradnika, na początku zawarte są informacje o absolutnie podstawowej obsłudze radaru w zakresie BVR (Beyond Visual Range), czyli poza zasięgiem wzroku i w sytuacji, gdy mamy przed sobą wrogi samolot do zestrzelenia.

Generalnie nasze czynności sprowadzają się do:
1. Ustawiam zasięg radaru
2. Zaznaczam i lokuję cel
3. Czekam aż będzie w zasięgu pocisku – strzelam

Na początek nic więcej nie będzie nam potrzebne. W miarę oswajania się z walką powietrzną mogą już przydać się inne funkcjonalności radaru, więc kolejne podrozdziały tekstu obejmują dodatkowe kwestie. Będą one bardzo istotne w sytuacjach, gdy na radarze pojawia się wiele niezidentyfikowanych kontaktów jednocześnie.

Spis treści (kliknij, by szybko przejść do danego działu)
Podstawy i trzy proste kroki do zestrzelenia celu
Zakres i czas skanowania przestrzeni
Ogólnie o trybach TWS, RWS, RWS (LTWS)
Tryb RWS (LTWS)
Tryb TWS
Tryb SPOT
Tryb STT
Punkt nawigacyjny jako Bullseye
Pozostałe funkcje radaru AN/PG-73

UWAGA
Artykuł obejmuje tylko zagadnienia związanie ze śledzeniem i wykrywaniem celów. Używanie pocisków z namierzeniem radarowym znajduje się (lub dopiero będzie) w rozdziałach im poświęconych. W tekście pominięto też funkcje, które obecnie nie działają w grze.

Podstawy

Radar AN/PG-73 zwykle będzie już włączony. Automatycznie dzieje się tak po rozpoczęciu misji w powietrzu, a jeśli zaczynasz na ziemi, to odpowiedni przełącznik uruchamiający radar jest częścią checklisty podczas startu samolotu „na zimno”.

Jeśli jednak znajdziesz się w sytuacji, by przywołać z powrotem ekran radaru na lewym bądź prawym MFD, wciśnij środkowy przycisk menu aż pojawi się zakładka TAC (tactical) i wybierz przycisk oznaczony RDR ATTK.

Ekran radaru przedstawia widok z góry na przestrzeń przed samolotem. Twoja pozycja jest na środku, na samym dole, góra to granica wybranego zasięgu. Cele w podstawowej formie pokazywane są jako zielone prostokąty „bricks”, zwane na ekranie HITS. Do wyświetlania informacji i namierzania poszczególnych celów służy kursor TDC.

Zasięg radaru

Pierwszą czynnością jest ustalenie zasięgu radaru, czyli odległości na jakiej będzie w stanie wykrywać cele. Jeśli wróg jest bliżej niż 10 mil od nas, działają wtedy tryby automatycznego namierzania ACM (omawiane w innym artykule), dlatego przy BVR wybieramy zasięg między 20, a 160 mil morskich. Użyj do tego przycisków oznaczonych strzałkami po prawej stronie. Weź pod uwagę, że niezależnie od ustawień zasięgu, cele nie pojawią się od razu magicznie na ekranie. Ich wykrycie jest zależne od wielu innych zmiennych.

Twoja pozycja jest na samym spodzie, dlatego każda maksymalna wartość zasięgu jest podzielona na ekranie umowną podziałką z lewej strony. Dzięki temu możesz pobieżnie określić odległość od celu jeszcze bez konkretnych danych. Na poniższym obrazku ustawiony jest zasięg maksymalny 80 mil, dlatego zielony punkt celu znajduje się niecałe 50 mil od nas.

Namierzenie celu

Najpierw ustaw ekran z radarem jako aktywny, czyli użyj przełącznika SENSOR CONTROL SWITCH prawy lub lewy, zależnie gdzie wyświetlasz radar. Aktywny ekran zostanie oznaczony diamentem w prawym, górnym rogu.
Teraz już możesz poruszać kursorem radaru – dwiema pionowymi kreskami za pomocą osi TDC SLEW lub zastępujących ją przycisków (Throttle Designator Control left, right, up, down). Skieruj kursor na wybrany na ekranie cel. Po najechaniu kursorem na cel domyślnie zobaczysz różne dodatkowe informacje: jego prędkość, wysokość i przynależność zależnie od identyfikacji „swój-obcy”. W tym przypadku cel jest nieznany (żółty kolor), leci z prędkością 0.5 macha i na wysokości 26.6 tysięcy stóp.

Lockowanie celu

Następne kroki zależne są od trybu, w jakim pracuje radar. Domyślnie, jeśli nic nie zmieniałeś, wciśnij DWUKROTNIE przycisk TDC DEPRESS, by zrobić tzw. „hard lock” – „twarde” zalokowanie i przejść do trybu śledzenia tylko jednego celu STT (Single Target Track). Na ekranie, nad symbolem trybu RWS pojawi się opcja RTS (Return To Search – wróć do przeszukiwania), a w drugim rogu opcja przełączenia do trybu TWS (różnice między nimi wyjaśnione są w dalszej części tekstu). Pionowa kreska skanowania radaru Bar Scan przestanie przeczesywać ekran i zatrzyma się w jednym punkcie.

Na HUDzie pojawi się oznaczenie, gdzie znajduje się cel przed nami.

Są to najbardziej podstawowe informacje o zalockowaniu celu. Zwykle jednak będziesz miał już wybrany tryb walki powietrznej AA i jakiś rodzaj pocisku. Wtedy do symboliki dojdzie jeszcze kreska wskazująca zasięg broni, kółko ASE (Allowable Steering Error) – dozwolonego błędu w nakierowaniu samolotu oraz kropka Steering Cue sugerująca punkt, w jaki powinniśmy posłać pocisk.

Na HUDzie pojawią o wiele bardziej szczegółowe dane na temat zasięgu i warunków do odpalenia pocisków, co dokładnie opisują artykuły poświęcone danej broni. Generalnie wystarczy znaleźć się w zasięgu i odpalić pocisk.

Kolejne informacje dotyczą już coraz bardziej szczegółowej obsługi radaru, by przede wszystkim skutecznie poradzić sobie w sytuacji, gdy na niebie znajduje się kilka wrogich maszyn lub zgrupowanie nieznanych kontaktów.

Zakres i czas skanowania przestrzeni

Jedną z najważniejszych opcji ustawienia radaru jest zakres skanowanej przestrzeni, a co za tym idzie – czas potrzebny do jej przeczesania. Radar doplerowski skanuje przestrzeń wiązką fal równocześnie w pionie i w poziomie, tworząc coś w rodzaju ostrosłupa. Jeśli fala przesuwająca się w środku tego ostrosłupa natrafi na obiekt – sygnał wraca do nadajnika i na ekranie w samolocie pojawia się symbol kontaktu.

Zakres skanowania w pionie oznaczony jest belkami BAR od 1 do 6 (niebieska linia na obrazku), a zakres skanowania w poziomie to stopnie: od 20 do 140 stopni (czerwona). Przy maksymalnych ustawieniach w teorii wszystkie cele mogą być wykrywalne i wygląda to mniej więcej tak:

Problem w tym, że czas potrzebny do wykonania pełnego skanu przy 6 BAR-ach i 140 stopniach jest bardzo długi, przez co wykrycie celu oraz informacje o zmianie jego położenia mogą docierać do nas ze sporym opóźnieniem. Jeśli to możliwe więc, kiedy znamy mniej więcej kierunek i wysokość skąd mogą nadlatywać samoloty wroga, warto zawęzić obszar skanowania, by dane docierały do nas szybciej. Służą do tego odpowiednie przyciski wokół ekranu z radarem:

Ograniczenie ilości BARów sprawi, że skanowanie w pionie przebiegnie bardzo szybko i samolot, który się znajduje na właściwym poziomie zostanie szybciej wykryty. Trzeba jednak mieć na względzie, że obiekty poza skanem nie pojawią się na radarze.

W ten sam sposób możemy ograniczyć stopnie w zakresie skanowania przestrzeni w poziomie:

Albo ograniczyć oba zakresy i stworzyć błyskawiczne odświeżanie jedynie małego obszaru przed samolotem:

Skanując przy małej liczbie BAR-ów mamy jeszcze opcję sprawdzenia obszaru wyżej lub poniżej aktualnego – bez zwiększania liczby BAR-ów i czasu skanowania. Wystarczy przesunąć antenę radaru w górę lub w dół. Służą do tego przyciski o nazwach:
RADAR ELEVATION UP
RADAR ELEVATION DOWN

Strzałka na ekranie radaru pokazuje aktualną pozycję anteny względem osi samolotu. Dodatkowo, przy kursorze radaru widać maksymalną (u góry) i minimalną (na dole) wysokość w tysiącach stóp, jaką aktualnie pokrywa radar. Cyfry te będą się zmieniać wraz z liczbą BAR-ów oraz pozycją anteny.

Istotną wartością jest jeszcze czas w sekundach, po jakim znikają cele z ekranu, jeśli nie doszło jeszcze do odświeżenia ich pozycji kolejnym skanem. To opcja ukryta w zakładce DATA, o której więcej informacji znajduje się niżej.

Odpowiednie ustawianie liczby BAR-ów, stopni, kąta anteny i liczby odświeżania może być kluczowe do jak najwcześniejszego wykrycia celów. Nie ma na to złotego środka, bo wszystko zależy od aktualnej sytuacji w powietrzu.

W złożonych misjach zwykle możemy jednak liczyć na sporo dodatkowych informacji z innych samolotów czy maszyny AWACS, które również pokazują się na ekranie naszego radaru dzięki wymianie danych, co znacznie odciąża nas od ciągłego przestawiania ustawień radaru.

Tryby pracy RWS i TWS

Jeśli już wiemy jak działają i jak ustawiać zakresy skanowania, kolejną ważną rzeczą są tryby pracy radaru. Do wyboru mamy:
– RWS (Range While Scan) – zasięg podczas skanowania;
– TWS (Track While Scan) – śledzenie wyznaczonego celu podczas skanowania;
przy czym RWS działa domyślnie w podtrybie:
– LTWS (Latent Track While Scan) – utajone śledzenie celu podczas skanowania, co stanowi hybrydę funkcji TWS i RWS.

Co to wszystko oznacza i jakie są różnice, wady, zalety?

RWS – RANGE WHILE SCAN
– najbardziej podstawowy tryb;
– nie jest domyślny – trzeba w opcjach radaru specjalnie wyłączyć podtryb LTWS, by działał sam tryb RWS
– pokazuje do 64 celów, ale bez dodatkowych danych;
– NIE pokazuje celów przekazywanych przez inne samoloty (np. AWACS);
– NIE identyfikuje celów „swój-obcy”;
+ nie ma ograniczeń zakresów, skanuje największą możliwą przestrzeń przed samolotem;
– pozwala zalockować cel w tryb STT jednym wciśnięciem TDC DEPRESS.

RWS (LTWS) – RANGE WHILE SCAN + LATENT TRACK WHILE SCAN
– pozwala zrobić soft-lock (miękki lock) jednego celu (L&S) z wytycznymi dla nakierowania pocisku i wstępnie zalokować drugi cel jako DT2 (Designated Target 2);
– wyświetla informacje „swój-obcy”;
– pokazuje wektor poruszania się celu, jego prędkość i wysokość;
– pokazuje uproszczony zasięg rakiet do celu;
– ustala kolejność celów według priorytetu zagrożenia dla naszej maszyny;
– pokazuje cele przekazywane przez inne samoloty (np. AWACS);
– nie ma ograniczeń zakresów, skanuje największą możliwą przestrzeń przed samolotem;
– teoretycznie nie pozwala odpalać pocisków w soft-locku;
– wymaga dwukrotnego wciśnięcia TDC Depress, by przejść do hard locka i trybu STT

TWS – TRACK WHILE SCAN
– ustala kolejność 10 celów Track Files według priorytetu zagrożenia dla naszej maszyny;
– pozwala zrobić lock jednego celu (L&S) z wytycznymi dla nakierowania pocisku i wstępnie zalockować drugi cel jako DT2 (Designated Target 2);
– wyświetla informacje „swój-obcy”;
– pokazuje wektor poruszania się celu, jego prędkość i wysokość;
– pokazuje zasięg rakiet do zalockowanych celów;
– pokazuje cele przekazywane przez inne samoloty (np. AWACS);
– pozwala odpalić pocisk;
– pozwala na szybkie przełączanie locka pomiędzy 10 celami od najwyższego priorytetu do najniższego i szybko odpalić w ich kierunku pociski;
– umożliwia powiększenie wycinka skanowanej przestrzeni, by zalokować jeden z ciasno lecących samolotów w formacji;
– działa z dużymi ograniczeniami w zakresie skanowanej przestrzeni.

Tryb RWS (LTWS)

„Goły” tryb RWS wyświetla tylko podstawowe kontakty bez danych i pozwala przejść do trybu STT po jednym wciśnięciu TDC Depress – nie będziemy się więc nim zajmować specjalnie. Jeśli chcesz go włączyć, musisz odznaczyć podtryb LTWS w zakładce DATA na ekranie radaru.

Domyślnym trybem radaru dla F/A-18C Hornet jest RWS (LTWS). Zapewnia on sporą automatyzację czynności i wyświetla o wiele więcej informacji o wykrytych kontaktach.

Po samym tylko najechaniu kursorem TDC na symbol celu, radar spróbuje ustalić jego przynależność „swój-obcy”, pokaże jego prędkość, wysokość i wektor kierunku lotu oraz zasięg pocisku pionową kreską na dole. Na środku pojawi się też numer zależny od priorytetu. Na poniższym przykładzie mamy cel:
– 0.5 macha prędkość
– 26.6 tyś stóp wysokości
– priorytet 1
– niezidentyfikowany (żółty półkwadrat)
– oddalający się od nas (kreska nad „1” skierowana w górę)
– daleko poza zasięgiem pocisków

Wciśnięcie RAZ przycisku TDC DEPRESS spowoduje „miękki lock” celu, czyli pojawienie się wytycznych L&S (Launch and Steering) do nakierowania pocisku (koło ASE) oraz oznaczenie celu jako podstawowy o najwyższym priorytecie (L&S) – na radarze oznaczony będzie gwiazdką.

Na ekranie będą pojawiać się inne cele w miarę wykrywania. Najechanie na każdy z nich kursorem wyświetli omówione wyżej informacje. Wciśnięcie TDC DEPRESS na drugim celu spowoduje wstępne zalokowanie, tzw. DT2 – Designated Target 2. Na ekranie symbol jego priorytetu zmieni się w diament, a na HUDzie jego pozycję będzie oznaczał zielony”X”.

Od tej chwili przycisk UNDESIGNATE będzie przełączał soft locka pomiędzy celem L&S, a DT2.

Przy PRIMARY i DT2 możesz najechać kursorem na trzeci cel, by wyświetlić o nim informacje.

Przycisk UNDESIGNATE nie zwalnia locka z celu. By z powrotem przejść do widoku wszystkich namierzanych kontaktów, trzeba użyć przycisku ekranowego RSET (reset). Przy braku soft-locka, przycisk UNDESIGNATE soft-lockuje kolejne cele według ustalonego priorytetu.

UWAGA
Podtryb LTWS i soft lock teoretycznie nie daje warunków, by wystrzelić pocisk w kierunku celu i instrukcja mówi, żeby tego nie robić. W praktyce jednak jest to możliwe.

Jeśli tylko jesteśmy w zasięgu, wystrzelenie pocisku SPARROW spowoduje automatyczne przełączenie soft locka w hard lock, czyli tryb STT, natomiast pocisk AMARAAM przejdzie w tryb autonamierzania i przy sprzyjających warunkach może trafić w cel.

Przy celu z soft lockiem, w każdym momencie możesz wcisnąć powtórnie TDC DEPRESS, by przejść do hard locka STT i śledzić tylko ten jeden z cel z pełnym namierzaniem dla rakiety.

Podtryb LTWS możesz manualnie wyłączyć w menu ekranowym radaru wciskając najpierw DATA i odznaczając odpowiednią opcję.

Tryb TWS

Tryb TWS działa praktycznie identycznie, jak LTWS, tyle że naprawdę śledzi zalokowany cel i pozwala odpalić w jego kierunku rakietę. Jego główną zaletą jest możliwość szybkiego przełączania się pomiędzy 10 śledzonymi według priorytetu celami i odpalenie pocisków w każdy z nich. W przypadku 10 rakiet i 10 celów, można je wszystkie zaatakować w kilka sekund.

Ceną za to jest dużo bardziej ograniczony zakres skanowania przestrzeni. Przy 6 barach w pionie mocno zmniejszy się azymut skanu w stopniach i na odwrót. Przy 140 stopniach skanowania w poziomie będziemy ograniczeni do zaledwie 1 BAR-a.

Tryb TWS pozwala też włączyć podtryb RAID i EXP, które działają jak lupa i powiększają fragment przestrzeni, pozwalając namierzyć pojedyczne samoloty z szyku, które normalnie wyglądają jak jeden duży kontakt na radarze.

Tryb TWS włączamy odpowiednim przyciskiem po lewej stronie ekranu. Po aktywacji radar zwykle sam namierzy najbardziej groźny cel, jeśli tylko jakieś będą wykryte. Podstawowe funkcje działają jak w LTWS:
– najechanie kursorem wyświetla wektor lotu, prędkość, wysokość, „swój-obcy”;
– system oznacza priorytet każdego celu od 1 do 10;
– wciśnięcie TDC DEPRESS na pierwszym celu spowoduje oznaczenie go gwiazdką jako L&S i wyświetlenie symbolów do odpalenia rakiety
– Przycisk UNDESIGNATE przełącza kolejno 10 celów według ustalonego priortetu, w każdy z nich można wtedy odpalić pocisk;
– przy oznaczeniu drugiego celu jako DT2, przycisk UNDESIGNATE przełacza tylko pomiędzy tymi dwoma celami;
– odznaczamy wszelkie zalokowania przyciskiem RSET.

Nowością w trybie TWS jest opcjonalne, precyzyjne wskazanie obszaru skupienia skanowania radaru. Możemy wybrać:
– AUTO
– MAN – manualny
– BIAS – manualny zafixowany

Domyślna jest opcja AUTO – wtedy radar skanuje obszar, gdzie jest najwięcej celów.

Po przełączeniu przyciskiem ekranowym na MAN, radar będzie skanował ten obszar, który będzie wzdłuż kursora TDC. Przesuwając kursor, przesuwamy jednocześnie obszar skanowania.

Kierując kursor na dowolne puste pole na ekranie radaru i wciskając TDC DEPRESS, włączamy BIAS – skanowanie na stałe tylko dla tego miejsca.

RAID i EXPAND

W celu powiększenia grupy celów, najeżdżamy kursorem lub zaznaczamy lockiem jeden losowy z grupy za pomocą TDC DEPRESS, a następnie wciskamy funkcję RAID lub EXP (expand). Ekran radaru powiększy nam obraz wokół wybranego celu z ograniczeniem do 10 mil wokół niego, pozwalając precyzyjnie wybrać konkretny cel z formacji.
Nałożone, lecące blisko siebie kontakty mogą wyglądać tak:

EXPAND jest generalnie powiększeniem obszaru i radar nadal skanuje przestrzeń w trybie TWS. Po wciśnięciu EXP widać, że mamy 4 cele do wyboru:

RAID ogólnie wyłącza tryb TWS i przechodzi tylko w swój podtryb RAID-owy, w którym antena skupia się wyłącznie na wskazanej grupie celów. Obraz wygląda podobnie, jak EXP.

HITS

Funkcja HITS pozwala na włączenie i wyłącznie celów o priorytecie niższym niż 10 śledzony w przypadku obecności dużej liczby kontaktów. Przy zaznaczonym HITS zobaczymy standardowe, zielone kontakty.

Tryb SPOT

Tryb SPOT jest przydatny, gdy radar ma trudności z wykryciem lub utrzymaniem wyświetlania kontaktu, a my wiemy w miarę dokładnie, gdzie kontakt znajduje się względem osi samolotu. SPOT ogranicza skan do 22 stopni we wskazanym kierunku i odległości, czyli zgodnie ze swoją nazwą oferuje punktowe skanowanie, kierując całą moc radaru praktycznie w jedno miejsce.

1.
Upewnij się, że ekran radaru jest aktywny SOI – w rogu jest symbol diamentu.

2.
Za pomocą gałki lub przycisków TDC SLEW skieruj żółty kursor w miejsce, gdzie spodziewasz się, że znajduje się cel.

3.
Wciśnij TDC DEPRESS i przytrzymaj dłużej niż 1 sekundę. Po zwolnieniu w środku kursora pojawi się znak krzyża, a na dole napis SPOT informujący o aktywnym trybie. Radar skanuje teraz niewielki obszar wokół kursora. Wciśnij jeszcze raz TDC Depress, by wyjść z trybu SPOT.

4.
Jeśli radar wykryje kontakt, ten pojawi się przy kursorze. Użyj ponownie TDC Slew, by naprowadzić kursor na cel i zalockuj go wciskając ponownie TDC Depress.

Tryb STT – Single Target Track

Tryb STT to radar śledzący wyłącznie jeden cel. Zapewnia najlepsze warunki, by odpalić rakietę, przez co wszelkie informacje i symbole śledzimy głównie na wyświetlaczu HUD. Dokładnie omówiony jest w rozdziałach poświęconych konkretnej broni powietrze-powietrze.

Tutaj wystarczy wspomnieć, że do trybu STT możemy przejść klikając TDC DEPRESS:
– jeden raz z samodzielnego trybu RWS
– dwa razy z trybu RWS (LTWS)
– dwa razy z trybu TWS
– automatycznie w trybach ACM
Z trybu STT można wrócić do przeszukiwania przyciskiem UNDESIGNATE.

W trybie TWS nie ma w zasadzie potrzeby przełączać się na STT, bo lock w TWS daje te same możliwości odpalenia pocisku.
Tryb STT włączy się z automatu, jeśli odpalonym pociskiem będzie AIM-7 Sparrow.

Bullseye Waypoint

Przesuwając kursor TDC po ekranie radaru zobaczysz jego namiar względem swojego samolotu BRA – kurs i odległość. Gdy jednak lecisz na misje z innymi sojuszniczymi samolotami, choćby skrzydłowym, lepiej mieć jeden ogólny punkt odniesienia, który widzieć będą wszyscy jednakowo. W tym celu jako punkt odniesienia BULLSEYE ustala się jeden z punktów nawigacyjnych.

Przełącz ekran MFD na obraz sytuacyjny HSI z menu głównego SUPT.

Wybierz punkt nawigacyjny przyciskami z boku, a następnie kliknij DATA.

Wybierz opcję A/A WP (Air to Air Waypoint).

Od teraz na ekranie radaru widać BULLSEYE z punktu nawigacyjnego w formie rombu. Strzałka wskazuje północ. U góry widać kurs i odległość celu/kursora TDC od tego punktu. Na dole ciągle pokazywany jest kurs i odległość względem naszego samolotu. W wirze walki można w ten sposób zgłaszać sojusznikom cele, które np. zaraz atakujemy.

Inne funkcje radaru AN/PG-73

SILENT

Jeśli z jakichś powodów będziesz chciał wyciszyć na chwilę radar, służy do tego przycisk SIL (Silent). W trybie „cichym” możesz wcisnąć ACTIVE, by aktywować jeden pojedynczy skan anteny. Działa to trochę jak ping w okrętach podwodnych.

PRF – Pulse Repetition Frequency

Funkcja PRF służy do ustawienia częstotliwości pulsu (?). Dostępne opcje to:
HI – high – wysoka
MED – medium – średnia
INT – interleaved

Domyślnie ustawiona jest INT. MEDIUM ma mniej „martwych punktów”, lepszą jakość wykrywania, ale mniejszy zasięg. HIGH wykrywa z dalszej odległości, ale jest bardziej zawodne.
Generalnie MED pomaga wykrywać cele wolno i nisko lecące, np. helikoptery.

DATA

Zakłada DATA otwiera dostęp do różnych funkcji radaru:

4 – przełącza liczbę sekund po jakich cele znikają z ekranu przed kolejnym odświeżeniem;
COLOR – włącza/wyłącza kolor kontaktów zidentyfikowanych jako „swój-obcy-nieznany”;
MSI – Multi-Sensor Integration – wyświetla cele z innych maszyn-dawców, np. AWACS-a;
LTWS – włącza podtryb omówiony wcześniej;
DATA – otwiera ekran z tymi funkcjami;
DCLTR – declutter – „odśmiecenie” ekranu – ustala, ile informacji pokazuje ekran radaru;
BRA – wyświetla kurs i odległość od kursora TDC do naszego samolotu.

Reszta opcji nie funkcjonuje w obecnej wersji.

ERASE

ERASE czyści ekran z wszelkich kontaktów do następnego odświeżenia i skanu anteny.

SET

SET zapamiętuje aktualne ustawienia radaru, np. zasięg, liczbę BAR-ów i stopni dla aktualnie wybranej broni. Od teraz powrót do danego typu pocisku od razu włączy wybrane wcześniej funkcje.

Inne funkcje ekranu radaru

318 – pokazuje aktualny kurs samolotu;
AC2 – rodzaj aktywnej broni i liczba pozostałych rakiet
26110 – nasza aktualna wysokość
321/0.81 – nasza prędkość w węzłach i machach

AOJ DUGOUT

Belka nad ekranem radaru to ANGLE ON JAM „dugout” – miejsce, w którym znajdują się kontakty, przy których z różnych powodów nie można ustalić zasięgu.

Ściągnij wersję PDF